Golven van de zee

Portrait,Closeup,Funny,Confused,Skeptical,Woman,Girl,Female,Thinking,With

Er zijn van die dagen dat je wakker wordt en het lijkt alsof de wereld al tegen je samenspant, nog voordat je überhaupt je bed uit bent. Het begint meestal zo subtiel, een klein golfje dat zachtjes tegen je enkels slaat. Misschien is het die ene vervelende situatie op je werk die je niet los kunt laten, of dat plotselinge schuldgevoel omdat je gisteren iets te kortaf was tegen je kinderen. Voordat je het weet, sta je midden in een emotionele storm, die je overspoelt als een tsunami. Het lijkt wel alsof de dag al van start is gegaan met alles tegen je. Goedemorgen!

Soms kabbelend, soms woest..

Emoties zijn als de golven van de zee: soms kabbelend, rustig en zelfs een beetje rustgevend, maar op andere momenten woest en onstuimig. Wanneer ze op hun heftigst zijn, lijkt het wel alsof ze je willen meesleuren naar een donkere, oneindige diepte. Herkenbaar? Ik ken dat gevoel maar al te goed. De angst dat je verdwijnt in alles wat van je verwacht wordt en vooral in alles wat je zelf van jezelf verwacht. Het gevoel dat je niet meer boven komt, dat je nooit genoeg zult zijn, dat je nooit iets goed kunt doen.

Maar weet je, ook dit gaat voorbij. Want (en let op, hier komt het goede nieuws) golven komen en gaan. Ze zijn tijdelijk, altijd. Net zoals de golven van de zee. Soms lijkt het eindeloos, maar uiteindelijk keert de kalmte weer terug. Bij mij en zelfs bij jou….

Chaos in de tent: kopje onder...of toch niet?

Ik herinner me een ochtend jaren geleden, waarop de emoties me volledig overrompelden. Het begon met een huilend kind, dat zijn sokken en schoenen niet wilde aantrekken. Terwijl ik ondertussen probeerde mijn jongste in haar jasje te wurmen, de hond bij de ontbijttafel weg te houden en mijn middelste vasthoudend een verklaring eiste over het hoe en waarom van de leerplicht, voelde ik de frustratie opborrelen. Toen ik daarna struikelde over de wasmand met vieze was, was de wasmand weliswaar leeg, maar mijn emmer vol…overvol. Daar zat ik, op de onderste trede van de trap, met mijn hoofd in mijn handen, tranen over mijn wangen en een kleuter die op de achtergrond luidkeels protesteerde tegen het concept van sokken en schoenen. Het was chaos in de tent. Nu wist ik hoe een overwerkte circusdirecteur zich moest voelen.

Voorbij de golf

Ik zat daar even en liet de golf zijn werk doen. De golf ging voorbij. Daarna werd het rustig in mij. Ik voelde ruimte om mijn kind te onderwerpen aan een circusact, waarbij zowel de schoenen als de jas aan gingen. De middelste kon ik zelfs, onderweg naar school, nog iets wijs maken over de leerplicht. Mijn emotionele storm ebde weg. Misschien was het omdat ik mezelf had toegestaan te voelen wat ik voelde? Misschien omdat ik besefte dat, net zoals bij het weer, niets voor altijd blijft hangen. Zelfs de meest hardnekkige wolken verdwijnen uiteindelijk. De kinderen…. gaan gewoon naar school en de was belandt in de wasmachine.

Vechten tegen de golfslag?

Het is belangrijk om jezelf eraan te herinneren dat emoties, hoe overweldigend ook, tijdelijk zijn. Ze hebben een begin, een hoogtepunt en een einde. Het is verleidelijk om tegen ze te vechten, om jezelf te beschermen tegen de golfslag. Maar soms is het beter om je gewoon mee te laten voeren, te accepteren dat je even kopje-onder gaat. Wat er ook gebeurt, de zee wordt altijd weer kalm.

Het is als surfen...

Leer surfen op emotiegolven. Aanvaard dat je niet altijd controle hebt over wat er op je afkomt en weet, dat je kunt kiezen hoe je ermee omgaat. Pak een surfplank, of desnoods een opblaasflamingo. Maak er het beste van, want er is geen ontsnappen aan. Het leven is nu eenmaal een zee van emoties, en wij zijn allemaal surfers die proberen het hoofd boven water te houden en af en toe even kopje onder gaan. Dus pak je plank, adem diep in, laat die golven komen, en vergeet niet dat ze altijd weer verdwijnen. Ook al voelt het soms alsof je vastzit in een eeuwige vloedgolf.

Vertrouw op de kalmte die volgt

En onthoud: je hoeft niet altijd alles alleen te doen. Of het nu een goede vriend is, een collega of gewoon een moment voor jezelf – er is altijd iets dat je helpt om weer op adem te komen. Zelfs de hoogste golven breken uiteindelijk op het strand en elke storm maakt ruimte voor nieuwe helderheid. Vertrouw erop, dat de kalmte komt, voel, herstel en je zult sterker zijn om de volgende golf te trotseren.