jason-leung-8IN-t_wEClo-unsplash

Dááág perfectie - Wat je zelf kan doen...

Een toenemend aantal mensen kampt met burn-out, stress, depressie, faalangst en prestatiedruk. Wat is dat toch? Waarom willen we toch zo graag, dat het leven leuk en fantastisch is? Die droombaan hebben? Dat nog mooiere huis? Waarom streven we perfectie na en komen we daar nooit? Want als we het dan hebben….. dan willen we weer wat nieuws.

Van prikkel naar prikkel...

Het lijkt wel of we en masse leven van prikkel naar prikkel. Niet gek, want het gebeurt overal om ons heen. Reclame’s doen ons geloven dat de was nog schoner kan, het eten nog lekkerder kan en bordspelletjes de familieband alleen maar versterken. We geloven het, terwijl we wel weten dat we die grauwe witte was echt nooit meer stralend wit krijgen, het eten er nooooit uitziet zoals op het plaatje van het recept, laat staan dat het zo smaakt en tijdens bordspelletjes uiteindelijk gewoon vaak de pleuris uitbreekt.

Het is niet zo ingewikkeld...

Is het eigenlijk niet heel erg simpel? Kunnen we niet gewoon de gewoonheid wat meer omarmen? Gewoon wat meer bij jezelf, vanuit jezelf, in plaats van steeds maar gericht op ‘de prikkels’. Lijd jij nou echt onder die grauwe was? Hoe fijn is het, om thuis te komen uit je werk en dat je gewoon tijd voelt om even te kletsen met je geliefde of je kinderen, omdat je iets heel simpels op tafel zet vanavond.

Het kan niet allemaal perfect zijn. Witte was wordt grauw, recepten mislukken en bordspelletjes kunnen een perfecte basis zijn voor een denderende ruzie. Dat is zo, dat is het leven. Soms voel je je gelukkig en soms ongelukkig. En dat hoeft niet alleen…

En het hoeft niet alleen...

Het enige wat je hoeft te doen, is je te verbinden met de ander. Een uitspraak van psychiater Dirk de Wachter is: “Als we ons ongeluk beter durven te voelen en het gaan delen met een ander, krijgt het geen kans om als vergif in ons lijf te gaan zitten”.

Want is dat niet precies wat er gebeurt? We gaan malen en malen het liefst alleen en in stilte. Willen het ongelukkige gevoel weg hebben. We piekeren en denken ons suf, zonderen ons af, zoekend naar verklaringen en oplossingen. Kortom we schieten finaal in de rationele overdrive, met slecht slapen, stress, vermoeidheid en lichamelijke klachten tot gevolg. En als ons dat maar vaak genoeg overkomt….. raken we vanzelf burnout.

De zin van het leven - stop maar met zoeken...

Dus zoek de ander op. Vertel wat je voelt en hoe dat voelt. En als jij de ander bent, bén er dan. Je hoeft niets op te lossen, je hoeft er alleen maar met je aandacht en intentie te zíj́n. Dat is alles.

De Wachter: “Zorg dragen voor elkaar, geeft je het gevoel van betekenis te zijn en geeft zin aan het leven. En juist de zin van het leven, dat is iets waar veel mensen nu naar op zoek zijn”. En dat zit ‘m echt niet in een stralend witte was.

Liefs, Pascalle